TÜRKLERE İLİŞKİN BİLGİLERTürklerin tipini belirtmek için, arkeolojik olarak yeterli bilgi ve malzeme vardır. Hepsinden önemlisi, Göktürk çağının mezar taşları, Taş-nineler en önemli kaynağımızdır. Bunlardan anlaşıldığına göre Göktürkler çok fazla çekik, yani şimdiki bildiklerimize göre mongoloid (Çinlilere benzer) tipte insan değillerdi. Bu mezar taşlarının geniş coğrafyadaki örnekleri bize yeterli bilgi verir. Bir misal olmak üzere, Köl-tegin'in heykelini verebiliriz.Gerçi orada Köl-tegin, öteki heykellere göre biraz daha çekik gözlüdür. Türklerin, komşularına göre, biraz çekik gözlü oldukları muhakkaktır. Onların bu "badem gözlü" oluş özellikleri zaten herkesin, komşularının da dikkatini çekmiştir. XIII. Yüzyıla ait Selçuklu çinilerinde Alâeddin Keykubad veya bir başka Sultan resmi, bunu açıkça gösterir. Bununla birlikte, Batı Türklerinde zaman içinde, coğrafyanın da etkisiyle bu özellik gerilemişe
benzemektedir. Coğrafi şartlanrın uygun bulduğu bazı yöreler insanların, çekik gözlü özelliklerini sonraki zamanlarda da devam ettirmişlerdir. Türk tipinin özelliklerinin yazıya geçirilmesi konusunda, kendilerinin, komşularının veya düşmanlarının hayalleri ve dolayısı ile yazdıkları tamamen farklıdır. Bu açıdan, başkalarının bizi tanımasından önce, bizim kendimizi tanımlamamız yerinde olacaktır. Eskiden beri Türk tarihçileri veya bilim adamları, kendi zevklerine ve hayallerine göre Türk'ü tarif etmişlerdir. Bu arada, meselâ XX. Yüzyıl başlarında, Asyalı değil, Avrupalı olmak eğilimi sebebiyle, tanımlar hep bu yolda olmuştur. Meselâ Atatürk sağ iken, tariflerde Atatürk (=Mustafa Kemal Paşa) esas alınır idi.
Türklerle Hind-Avrupalıların Menşe Birliği adlı bir kitap da yazmış olan îsmail Hamdi Danişmend daha ayrıntılı bir tarif veriyor: (Türklük Meseleleri, s.269-70)
Boy : ortadan yukarı, takriben, 1,70-75.
Renk : Pembe-beyaz.
Saç : Uzun, dalgalı, ekseriye kumral.
Sakal ve bıyık : gür, sık, uzun, dalgalı ve saçlar gibi kumral.
Göz : ekseriyetle mavi, yeşil, elâ gibi açık renkler; iri ve güzel.
Kaş : muntazam ve kavisli,
Alın : açık ve geniş
Burun : düz ve bayağı tümsekli
Yüz : uzunca.
Omuz : geniş.
Boyun : uzun.
Umumi tenasüb : çok güzel olduğundan güzelliğin en parlak timsali
sayılmıştır. Ortaçağ İran Edebiyatı'nda "Türk", güzelliği ile ünlü idi.
Bazı kayıtlar, Türk erkeğinin 1.70 boy ve 65 kg. ağırlığında olduğu ifade etmektedir. Türk insanının boyunun, zamanla uzadığı da kesinlikle biliniyor. Meselâ, Atatürk, Harp Okulu'na girişinde "uzun boylu" olarak tanımlanmıştır; oysa bilinen boyu 1,74'tür. Nitekim 1930'larda, askere alınan Türk erkekleri üzerindeki bir çalışma, boy ortalamasının 1.65 civarında olduğunu açıkça gösteriyor. Tarihî kayıtlarda da Kıpçaklann sansın olduğu belirtilmiştir.
[Tuncer Baykara, Türk Kültür Tarihine Bakışlar, b:21-22]
0 yorum:
Yorum Gönder